Tefrika

Bölüm 1. Bölüm 2. Bölüm 3. 4. Bir hikâye yazdım. Kendime okudum. Çünkü okuyacağım kimse yoktu. İnsanın içini dökebileceği, derdini açabileceği, hikâyesini anlatabileceği, beraber gülebileceği, zamanı geçirebileceği, aynı yolda yürüyebileceği…

Bölüm 1. Bölüm 2. 3. Önce bir kişi uyudu. Sonra birkaç kişi. Sonra herkes. En sonunda, dünyada uyanık kimse kalmadı. Ormandaki yaşlı adam, onun köpekleri, Nesrin, Selma, üniversitedeki arkadaşlarım, hocalarım,…

Öncesi - 1. 2. Cebimden bir taş çıkardım, ona gösterdim. “Bu hikâyeyi yalnızca ikimiz bileceğiz,” dedim. Selma bana baktı. Nesrin de bana bakıyordu. Elimden taşı aldı, üzerindeki ince ince işlenmiş…

Geçmişte olanlar belki de hiç yaşanmadı; belki de bunları tamamen ben uydurdum. Nihayetinde insan, inanmak istediğine inanıyor. Ben ne dersem diyeyim, ne yazarsam yazayım, siz inanmak istediğinize inanacaksınız. İnanmak istediklerinize.…