Bölüm 1. Bölüm 2. Bölüm 3. 4. Bir hikâye yazdım. Kendime okudum. Çünkü okuyacağım kimse yoktu. İnsanın içini dökebileceği, derdini açabileceği, hikâyesini anlatabileceği, beraber gülebileceği, zamanı geçirebileceği, aynı yolda yürüyebileceği birisinin olmaması. Yeryüzünde, kimi yerlerde metrekare hesabına düşen insan sayısının oldukça fazla olduğu düşünüldüğünde, bu konuda, yani konuşabileceğin birisini bulamama …
Bölüm 1. Bölüm 2. 3. Önce bir kişi uyudu. Sonra birkaç kişi. Sonra herkes. En sonunda, dünyada uyanık kimse kalmadı. Ormandaki yaşlı adam, onun köpekleri, Nesrin, Selma, üniversitedeki arkadaşlarım, hocalarım, annem, babam ve dünyadaki her bir insan. Uyudular. Dünya bembeyaz bir suskunluğa büründü. Çıt çıksa, dünyanın herhangi bir ucundan duyulabiliyordu. …
Öncesi – 1. 2. Cebimden bir taş çıkardım, ona gösterdim. “Bu hikâyeyi yalnızca ikimiz bileceğiz,” dedim. Selma bana baktı. Nesrin de bana bakıyordu. Elimden taşı aldı, üzerindeki ince ince işlenmiş harfleri okumaya çalışıyordu. Okuyamadı. Benim ikram ettiğim sigarayı içiyordu. Başka sigara içmez diye düşünüp onun içtiği sigaranın aynısından almıştım. Nesrin …
Geçmişte olanlar belki de hiç yaşanmadı; belki de bunları tamamen ben uydurdum. Nihayetinde insan, inanmak istediğine inanıyor. Ben ne dersem diyeyim, ne yazarsam yazayım, siz inanmak istediğinize inanacaksınız. İnanmak istediklerinize. “Bana,” dedim “bir tane sigara verirsen karşılığında seninle istediğin bir konu hakkında saatlerce sıkılmadan sohbet edebilirim.” İnsanlarla nasıl iletişime geçilir, …
Sizlere de oluyor mu, bilmiyorum. Bir metni okurken, bazen o metnin karakterlerine o kadar hayran oluyorum ki, keşke, diyorum, keşke bu karakteri ben yaratsaydım. Bu duyguya en son Bardamu’da yakalandım. Celine’in Gecenin Sonuna Yolculuk kitabını okurken, daha ilk sayfalardan itibaren, karakterin dünyasıyla öylesine yoğruluyorsunuz ki, hem bundan derin bir haz …
Başından dürüst olayım: Kendime bir site açma düşüncesini hayata geçirirken, siteyle doğru düzgün ilgilenemeyeceğimi, düzenli yazamayacağımı biliyordum. Ama yine de içimdeki sesi dizginlemedim, yazmaya çalıştım. Belirli bir yere kadar da götürdüm aslında; Temmuz ayına kadar okuduklarımı kısaca değerlendirmeye çalıştım. Ama sonrasında hayatın akışı ve şahsıma en derin mertebede işlemiş olan …
Haziran ayı ne çabuk geçti, hele Temmuz ayı… Çalışınca, iş hayatına yeniden dönünce zamanın ne çabuk geçtiğini, gününüzü neyle doldurup neleri yapamadığınızı düşünmeye başlıyorsunuz. Bir nevi özeleştiri. Olmak isteğim kişiyle giyindiğim kişilik arasında bana benzemeyen bir üçüncü kişilik taşıyorum bir süredir. Bu kişiliğin bana ait tek yanı, okumak, okumak, okumak. …
İçinde bulunduğumuz yoğun seçim gündeminin arasında, sesinin kaybolma olasılığı yüksek bir yazı yazıyorum. Herkesin dilinde doğal olarak seçim, başkanlık, vaatler, adaylar, tartışmalar, siyaset, politika. Dahil olmamak mümkün değil. Her yanınızı sarmış propaganda dalgası içerisinde okuma yapmak da hayli güç. Bir de bunun yanına yeniden tam zamanlı iş hayatına dönmüş olmam, …
Geçtiğimiz Nisan ayı, okuma açısından oldukça bereketli bir aydı. Evde geçirdiğim günleri, genellikle bol bulutlu ve kapalı olan havanın da etkisiyle değerlendirdim. 7 kitap okudum. İçlerinde çok beğendiklerim oldu. Özellikle her edebi sohbette okunmasını kesinlikle tavsiye ettiğim bir kitaptan burada da bahsedeceğim. Biraz ahvalimden bahsetmek istiyorum. Ayın 18’i olmuşken, 10 …
Şubat ayının sonlarına doğru, yeni bir metin yaratmanın (daha doğru bir deyimle doğurmanın) yolculuğuna başladığımı yazmıştım. Geçtiğimiz ay içerisinde, çoğu gecelerimi yorucu bir üretim sürecinde geçirdim. Şanslıyım ki, bu süreç içerisinde beni rahatlatan, güzel metinler okuyabildim. Karakter doğurmak, metin yaratmak insanı gerçekten çok yoruyor; bu haldeyken, zihni yorucu başka metinlerle …
